I bask in the light and I take off the mask!

Οι μέρες πάνε και έρχονται και εσύ είσαι με την μάσκα σου αγκαλιά. Σε βολεύει να τη έχεις. Δεν έχεις ιδέα.. Δεν έχεις συνειδητοποιήσει οτι δεν είναι το νούμερό σου. Δεν σου πηγαίνει, δεν σου ταιριάζει. Δεν είναι ο εαυτός σου αυτός που παρουσιάζει. 

Ανοίγεις το στόμα σου, μιλάς και τι λες; Ακούς αυτά που λες; Τα υποστηρίζεις; Αμφιβάλλω... Επηρεασμένος όλη σου τη ζωή από το καθένα.. 

Κοίταξε τον  καθρέφτη.. Ναι. Κάν'το! Δες τι αντικατοπτρίζει... ένα όμορφο πρόσωπο γεμάτο προβληματισμούς, αγάπη, λύπη, προσδοκίες. Γεννημένο για να κάνει αυτό που θέλει δίχως να σκέφτεται τις συνέπειες, τον κόσμο. Γεννημένο για να ζει. Ανεξάρτητος από τη μάζα. Ναι αυτός είσαι εσύ κάτω από το προσωπείο σου. 

Πάψε να συγκρίνεις καταστάσεις και πρόσωπα. Είσαι αυτό που είσαι και στο χέρι σου είναι να βελτιωθείς. Το προσωπείο που φοράς δεν σε βοηθάει. Βγάλ'το, κάψ'το! Μαζί με αυτό ''κάψε'' και τα ταμπού σου μικροαστέ μου.. Αγάπα τον εαυτό σου. Αυτό που είσαι σε κάνει ξεχωριστό από τους υπόλοιπους, δεν το καταλαβαίνεις; Σταμάτα λοιπόν να προσπαθείς να ταυτιστείς με την μάζα, να της μοιάσεις γιατί κάποιοι εκεί έξω σε αγαπούν και σε νοιάζονται γι' αυτό που είσαι... γι' αυτό που κρύβεις και δεν αφήνεις να βγει στην επιφάνεια..
Άφησέ το. Μην διστάζεις.Κάντο πριν η μάσκα γίνει ένα με σένα.

Ένας κόσμος εκεί έξω σε περιμένει...κατέπληξε τον!

Σκέψεις vs Χρύσα.

Ποτέ δεν ξέρω τι έχω. Έρχομαι συχνά  στο ''χείλος του γκρεμού''(όπως έχω ονομάσει) συναισθηματικά και μου φταίνε όλα.Τότε είναι που αναζητώ απαντήσεις και αναγνώριση σε βιβλία και σε κείμενα αγνώστων.

Ο λόγος που φτάνω στο ''χείλος'' ; Λίγο η εφηβεία, λίγο το ότι η κρίση μου δεν έχει αναπτυχθεί, λίγο η ,σε μανιακό επίπεδο, περιέργειά μου για όλα που μόλις πέφτει το σκοτάδι ή καλύτερα μόλις μένω μόνη μου, οι σκέψεις μου με σπρώχνουν στο ''χείλος'',στο ολοκληρωτικό χάος. Ίσως να υπερβάλλω αλλά το overthinking αφήνει ανθρώπους στο χείλος του γκρεμού (π.χ εμένα). Τους καταστρέφει.

Θα καταφέρει ο εγκέφαλος μου να αντέξει όλες αυτές τις σκέψεις; (σκέψεις vs Χρύσα) Μια ερώτηση που δεν θα απαντηθεί πότε.Όπως είπα και παραπάνω όταν μένω μόνη μου οι σκέψεις εισχωρούν πιο εύκολα. Είμαι πιο ευάλωτη (ειρωνεία.), υπερβολική. Σκέφτομαι τα πράγματα τελείως διαφορετικά από ότι θα το σκεφτώ την άλλη μέρα. Συνεπώς η απάντηση είναι ανάλογη με την ψυχολογική μου κατάσταση.

Πολλές φόρες η πτώση πραγματοποιείται και τότε είναι που όλα αλλάζουν. Από την ''ζέστη'' βρίσκομαι (σε κλάσμα δευτερολέπτου) στο ''κρύο''. Δύο τρεις φίλοι μου λένε πως είμαι  κυκλοθυμική και κατά την ''πτώση'' από το γκρεμό συνειδητοποιώ πως έχουν απόλυτο δίκιο! Και θυμώνω με τον εαυτό μου. Θυμώνω με την αστάθεια που με περιτριγυρίζει. Κάθε στόχος μου, από έναν μηδαμινό διαγωνισμό μέχρι και την αλλαγή στην συμπεριφορά μου, μένει  ανεπίτευκτος. Τα παρατάω πάντα στο τέλος (με λίγες εξαιρέσεις) ... Πολλές φορές έχω πιάσει τον εαυτό μου να είναι μπερδεμένος. Δεν έχω ανακαλύψει την αιτία. Πριν λίγους μήνες πίστευα πως η αιτία  ήταν ότι δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ αλλά δεν είναι αυτό. Το ξέρω.Ίσως να μην έχει σημασία όλο αυτό. Με καταθλίβει.

Εν τέλει δεν πρέπει να μένουμε σιωπηλοί, εγώ τουλάχιστον. Οι σκέψεις με περικυκλώνουν και δυστυχώς δεν είμαι πότε έτοιμη να τις αντιμετωπίσω, είναι πιο δυνατές. Είμαι εύκολος στόχος. Με σκοτώνουν, όχι άμεσα αλλά σταδιακά.. το κάνουν. Χρύσα και ευχάριστα συναισθήματα vs Σκέψεις και θλίψη. Μια αναμέτρηση μεταξύ δύο διαφορετικών  αντιπάλων  με άνισες δυνάμεις. Το τέλος αβέβαιο. Ο νικητής άγνωστος.

Δεν φταίω εγώ. Διάολε ,χτυπάει πισώπλατα ο χρόνος και οι σκέψεις.

Καληνύχτα κοπέλα καραμέλα, σε χαιρετώ.